Zijn handen hielden mij vast
op de dag dat ik werd geboren,
zijn stem noemde mijn naam
en ik kon die klanken horen.
Met mijn ogen nog gesloten
voelde ik, ik hoor bij hem,
’t waren mijn vaders handen
en het was mijn vaders stem.

Toen ik zelf nog niet kon lopen
heeft hij mij in zijn armen gedragen,
maar in zijn hart droeg hij me voort
tot in het laatste van zijn dagen.
Ik houd heel veel van mijn vader
en ook al is hij hier nu niet meer,
in mijn hart draag ik hem met mij mee
want eenmaal zien wij elkaar weer.

Ons wacht een hemels huis,
een nieuw plekje om te wonen,
waar Vader God al uitziet
naar Zijn dochters en Zijn zonen.
Een plaats van zuiver vrede,
een plaats van licht en rust
waar élke pijn en moeite
door Hemzélf wordt weggekust.

Zijn handen hielden hem vast
op ’t moment dat wij hem verloren,
Zijn stem noemde papa’s naam
en hij kon die klanken horen.
Met zijn ogen reeds gesloten
mocht hij voelen, ik hoor bij Hem,
het waren Vaders handen
en het was Vaders stem.