Zachtjes lopen de tranen over mijn gezicht, ik sta tussen al die andere mensen en kijk op het scherm waar de woorden van het lied zich aftekenen. ……………………….
Het dringt zó diep door in mijn ziel, opnieuw voel ik een stukje van het immens grote verdriet dat God had om óns en tegelijk ook de liefde die Hij had en heeft voor ons. Zoveel dat Hij niet aarzelde en Zijn geliefde Zoon Jezus ervoor gaf. Ik kan er niets aan doen, dit lied raakt me elke keer dat ik het zie, want meezingen lukt op dat moment niet eens meer. Ik weet zelf niet waarom juist dit lied mij zo raakt, maar wanneer we het beginnen te zingen heb ik niet eens in de gaten dat dit het bewuste lied is, en pas als we bij die ene zin komen die me zó pakt kan ik niet meer verder zingen, dan loopt mijn hart over van liefde en dankbaarheid voor mijn Heer en Heiland en voor mijn Vader God.

Lied 615 uit Opwekking:    

Dank U voor Uw offer;
vastgenageld aan het kruis.
Liefdevol vergeeft U mij,
U leeft in mij
en omarmt mij als Uw zoon.

Waardig is het Lam
zittend op de troon.
Zegevierend voor altijd
draagt U de hoogste kroon.

Hoog verheven Heer,
Jezus, Zoon van God.
De hemel gaf ons haar grootste schat,
waardig is het Lam,
waardig is het Lam.