Gisteren was ik op de vrouwenmorgen en daar werd de volgende tekst voorgelezen: Spreekt geen kwaad van elkander, broeders. Wie van zijn broeder kwaad spreekt of hem oordeelt, spreekt kwaad van de wet en oordeelt haar; en indien gij de wet oordeelt, zijt gij geen dader, doch een rechter der wet. Één is wetgever en rechter. Hij, die de macht heeft om te behouden en te verderven. Maar wie zijt gij, dat gij uw naaste oordeelt? Jak.4:11-12.

Terwijl we dit stukje zo aan het lezen waren, kreeg ik iets in gedachten. Ik dacht eraan hoe dit, wat hier staat, teruggeleid kan worden naar de zondeval van Adam en Eva. Zij waren in de hof van Eden, en ze hadden een heel paradijs ter beschikking gekregen, er was slechts één boom waar ze niet van mochten eten. En dát was de boom der kennis van goed en kwaad. Toen ze in die hof verbleven kwam de Here God elke avond om met Adam door die hof te wandelen. Er was die eenheid tussen God en de mens. Tótdat Adam en Eva tóch aten van die verboden boom. De slang haalde Eva over door te zeggen: God weet, dat ten dage, dat gij daarvan eet, uw ogen geopend zullen worden, en gij als God zult zijn, kennende goed en kwaad. Gen.3:5. 

Dat was de motivatie om van die boom te eten, ze zag “dat de boom begeerlijk was om daardoor verstandig te worden”. En zo aten Adam en Eva beiden van de boom. En als God dan komt, dan roept Hij hen bij zich en zegt o.a.: Zie, de mens is geworden als Onzer een door de kennis van goed en kwaad; nu dan, laat hij zijn hand niet uitstrekken en ook van de boom des levens nemen en eten, zodat hij in eeuwigheid zou leven. Gen.3:22. Nou, we weten allemaal wel hoe het verder ging, ze worden uit die hof verdreven en God zet Zijn wachters daar neer zodat ze er ook nooit meer in terug zouden kunnen komen. Vanaf die dag was er ook een scheiding tussen God en de mens, een scheiding die gebleven is tót het moment dat de Here Jezus aan het kruis riep: “Het is volbracht”, op dat moment werd de weg tussen God en mensen weer vrij. 

Wij, die het offer van de Here Jezus hebben aangenomen, hebben dus de vrijheid en de mogelijkheid om wél weer dat Contact met de Here God te mogen hebben. Zoals Adam met Hem samen door de hof wandelde, zo mogen ook wij dat intieme Contact met Hem hebben. Maar dán lees ik dat stukje uit Jakobus, en als je dat goed bekijkt dan wordt hier gezegd dat als je een ander oordeelt, of kwaadspreekt, je een rechter der wet bent. En vervolgens zegt Jacobus dat er maar Één is die die titel verdient. Met andere woorden, als wij kwaadspreken of oordelen, dan zijn we opnieuw bezig om onszelf gelijk te stellen met God, precies zoals Adam en Eva dat deden. Als wij deze dingen doen, dan eten we van de verboden boom, want ook vandaag nog, is deze boom een “verboden boom”. En zoals we in Genesis al gezien hebben, het eten van deze boom brengt scheiding tussen de mens en God, tussen óns en God. En zoals we óók gezien hebben in Genesis, kun je niet van alletwee de bomen eten, Adam en Eva mochten beslist niet meer van de boom des levens eten.

Ik vind dit een hele belangrijke les, iets om elke keer weer bij bepaald te worden, want hoeveel keer per dag staan we met die verboden vrucht in de hand en hoeveel keer per dag wordt er daadwerkelijk een hap uit genomen……….?

God gaf een hele mooi hof,
en bijna álles mocht men eten,
alleen, had Vader God bedacht
men hoefde níét alles te wéten.
Doch de satan had zijn praatje klaar
en wist de vrouw te strikken,
en zij maakte als eerste de fout
om zijn leugens braaf te “slikken”.

Jawel, Eva was de eerste die in de leugens van satan trapte, maar als we bij onszelf te rade gaan, dan hebben we ook al véél meer geslikt als goed voor ons is. Daarom is dit iets om te overdenken en vast te houden, en ook om er zéker iets mee te doen.