Als ik mijn kinderen weleens bekijk, dan zie ik dat ze dingen doen die ze thuis hebben geleerd. De manier van eten koken, bepaalde huishoudelijke werkjes, het opgeruimd en gezellig houden van hun huis. Zoals ik dat trouwens óók al van huisuit geleerd heb.

“Thuis geleerd” dat is eigenlijk het sleutelwoord van vandaag. Het is zo dat ik al vele jaren alleen ben met de kinderen, en al die tijd heb ik het voorrecht gehad om thuis te mogen blijven en er voor de kinderen te kunnen zijn. Op de één of andere manier was er altijd een ontheffing van de arbeidsverplichting waardoor ik mijn kinderen in alle rust heb kunnen en mogen opvoeden. Dat is trouwens iets waar we ook al voor gekozen hadden toen we nog getrouwd waren, toen de eerste op komst was hebben we besloten dat ik op zou houden met werken om voor onze dochter te zorgen, en later heeft de Here zelf ervoor gezorgd dat dat zo kon blijven, waar ik zeer dankbaar voor ben. Zodoende heb ik de kinderen veel kunnen leren. Bijvoorbeeld hoe ze met elkaar om moesten gaan, hoe ze met volwassenen om moesten gaan, niet brutaal maar met respect, ik heb ze laten voelen hoe een warm “thuis” voelt, hoe je het gezellig kunt hebben met elkaar, we hebben met elkaar gepraat en gebeden, ik heb ze geleerd om te kunnen geven, of dat nou op materieel gebied is, of met de daad, of financieel, op elk gebied zijn mijn kinderen “vrijgevig”. Op emotioneel gebied zag ik dat ook terug, daar waar andere kinderen op school een bepaald kind uitkozen en plaagden, kwamen mijn kinderen thuis en vonden dat erg. Stefanie, de middelste dochter, had een vriendinnetje dat door iedereen werd uitgescholden, de meest vreselijke namen werden er naar haar geroepen, maar mijn dochter had haar als vriendinnetje en het kon haar totaal niet schelen dat óók zij dan uitgescholden en buitengesloten werd. Dat hinderde haar niet in het minst, en ze zijn jarenlang dikke vriendinnen geweest totdat dat vriendinnetje ging verhuizen. Dat vond mijn dochter destijds heel erg. Ook heb ik de kinderen vaak betrokken bij allerlei dingen waarvan je misschien zou denken dat het niet goed is om kinderen daarbij te betrekken. Bij ons was het weleens erg krap met het eten, of soms hadden ze iets nodig wat dan niet gekocht kon worden omdat er geen geld voor was. En dan heb ik ze daar bewust bij betrokken, ik heb er geen zwaar item van gemaakt maar ik heb het juist op een positieve manier belicht en gezegd: jongens, op dit moment kunnen we dit of dat niet kopen, maar we gaan met elkaar bidden en de Here Jezus kan alles, Hij kan er ook voor zorgen dat we krijgen wat we nodig hebben. En dat deden we dan, en ik kan zeggen dat we daarin nóóit beschaamd zijn uitgekomen, wat de kinderen zeer heeft opgebouwd in hun vertrouwen naar de Here toe. En al deze dingen zie ik nu in hun eigen leven terugkomen.

De Here Jezus zegt tegen zijn discipelen in Matth.28:19-20 : Gaat dan henen, maakt al de volken tot Mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.

Een discipel is een volgeling, een leerling, iemand die leert van de meester. Wat de Here Jezus hier zegt is: zorg dat de mensen zo worden, zoals jullie. Hoe kunnen ze dat het beste doen? Door zelf het goede voorbeeld te geven, zoals de Here Jezus hén het goede voorbeeld had gegeven. Er staat ook “leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb”. Dat kan alleen maar als je dat eerst zelf geleerd hebt. Ditzelfde gebod geldt ook voor ons, ook wij worden geacht om de lessen die wij van Hem leren, in de praktijk van ons leven te laten zien en anderen hiermee een voorbeeld te geven. En dan vind ik het zo mooi dat de Here Jezus zegt, “zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld”.

De Here Jezus zegt dat Hij altijd bij ons zal zijn, dus als we iets niet weten, mogen we bij Hem om raad gaan, als we iets niet kunnen, mogen we bij Hem om kracht vragen, Hij wil ons in elke situatie met raad en daad terzijde staan en als je dat beseft, dan is dat iets om heel dankbaar voor te zijn. En juist door ons voorbeeld mogen we mensen trekken tot Hem, woorden alleen zijn niet genoeg, dat kan vaak langs de mensen heenglijden, maar onze daden zijn het die opvallen (overigens zowél positief alsóók negatief…….)

Één van de dingen die de Here Jezus zegt is: “Leert van Mij, want Ik ben zachtmoe- dig en nederig van hart”. Wij mogen ook leren om zachtmoedig te zijn en in alle liefde met anderen omgaan, en nederig van hart wil dus zeggen dat we ons nóóit verheven mogen voelen boven die ander, en dat is ook iets dat mensenharten zéér zeker zal aanspreken. Wij hoeven anderen niet te béleren, maar wij mógen ze leren,
gewoon uit de praktijk van ons eigen leven.

    Zachtmoedig zijn en nederig
dat klinkt toch iets te lief?
Je mag toch ook wel mondig zijn?
of ben ik nu naïef?
Ik wil graag zoals Jezus zijn
en mensenharten raken,
een voorbeeld zijn, heel positief
en veel discipelen voor Hem gaan maken.