Vorige week was het op een dag nogal mistig. Terwijl ik met Simon buiten liep bedacht ik me dat, hoewel het zicht beperkt was en ik sommige dingen niet kon onderscheiden in de mist, alles wat er voorheen was er nu ook nog stond alleen zág ik het even niet. Een bijzondere gedachte.

Weet je, in ons leven kan het weleens gebeuren dat we het even niet meer “zien” zitten. Alles lijkt uitzichtloos, alles lijkt donker en ondoordringbaar. Het is alsof je tegen een muur aanloopt en niet verder kunt.

Weet je wat ook apart is? Ik was in de middag nog even bij mijn moeder geweest en toen ik naar huis wilde werd het al behoorlijk donker. Nu rijd ik sowieso al niet graag in het donker maar met mist is het nog spannender, hahaha. Ik reed eerst nog in een tamelijk bewoonde wereld waar genoeg lantaarns stonden, maar op een bepaald stukje gaat het dan over in een lange donkere weg waar geen lantaarns branden. Er kwamen geen tegenliggers voor zover ik kon zien dus deed ik mijn grote licht aan maar dat was niet handig want inplaats van door de mist heen te dringen kwam de mist juist als een muur voor me staan. Dan het grote licht maar weer uitgedaan en voorzichtig verder gereden met het gewone licht aan en dat ging beter.

In situaties waar alles uitzichtloos lijkt willen we eigenlijk het liefst dat er een schijnwerper komt die ons laat zien wat er voor ons ligt, waar we uitzicht op hebben en waar we heen moeten maar dat is misschien helemaal niet verstandig want wellicht wordt de muur voor ons daar alleen maar groter door. Maar wat dan?

De bijbel is zo mooi en in de Psalmen, Psalm 119:105 daar staat: Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. Hier wordt gezegd dat als je het soms even niet meer “ziet”, maar uiteraard ook voor elke dag, je in de bijbel bemoediging en vertroosting kunt vinden. God heeft Zijn beloften en Zijn richtlijnen voor ons leven daarin laten optekenen en die geven ons sturing voor ons leven. Geen schijnwerper maar een lichtje voor onze voet, genoeg om dichtbij te kunnen zien en door te kunnen gaan.

Terwijl ik daar in die mist naar huis reed bedacht ik me dat ook al lijkt het soms uitzichtloos, Gods liefde en warmte, Zijn goedheid en zegen, er gewoon is ook al zien of merken we daar in bepaalde periodes niets van. Dat mag ons zekerheid geven, onze zekerheid zijn, te weten dat Hij ons nooit alleen laat en zelfs in de mist heel dichtbij is en blijft!