Author Archive

Soms kun je alleen maar dankbaar zijn, dankbaar omdat er een God is die van jou en mij, persoonlijk houdt, een God die er altijd voor ons is, die ons ziet, die ons door en door kent, onze fouten, ons falen, onze gebreken, en die dan tóch door alles heen zo Zijn liefde en Zijn trouw aan ons betoont. Ik houd van Hem met heel mijn hart en ik ben zo blij dat Hij er is. Ik ben blij dat Hij alles weet, dat Hij de diepste diepten van mijn hart kent en dat Hij tegen mij zegt, “kom maar gewoon zoals je bent, bij Mij ben je te allen tijde welkom, Ik maak je geen verwijten, Ik mopper niet op je, Ik wil alleen maar Mijn liefde aan jou bewijzen, telkens opnieuw”. En dat dóét Hij, iedere keer moet ik beschaamd vaststellen dat ik toch weer tekortgeschoten ben, maar dan is daar steeds weer Zijn liefdevolle bejegening naar mij toe.

Vandaag moest ik er zo aan denken dat de bijbel zo’n geweldig boek is, dat er voor iedere dag en voor iedere situatie en voor ieder mens persoonlijk, zóveel mooie dingen in staan, waar we van kunnen leren, waar we door opgebouwd worden, bemoedigd en vertroost, en één van de teksten die mij altijd weer bijzonder aanspreekt, en die ik ook al vaker heb genoemd is te vinden in de Romeinenbrief, nl. in Romeinen 8:28 (Het Boek) : Eén ding weten wij: Voor wie Hem liefhebben laat God alles meewerken voor hun bestwil, want Hij heeft een plan met hen.

Als je deze tekst goed door laat dringen, bergt ze een enorme rijkdom in zich. Zo vaak kan het gebeuren dat er moeilijke dingen in ons leven zijn, problemen, zorgen, situaties die voor stress of angst zorgen, maar door deze tekst in je hart te bewaren en hem toe te passen in je leven, verandert er veel. Ten eerste verandert je denken daardoor, want inplaats van negatief de dingen te beleven, zie je er áltijd een positieve kant aan, want uiteindelijk staat hier dat álles, hóé moeilijk of hóé naar ook, tóch zal medewerken ten goede, dus, er komt altijd iets goeds uit voort, nou, dat is al iets om dankbaar voor te zijn. Maar ten tweede verandert het stukje voor beetje je kijk op de dingen, wanneer je deze tekst toepast telkens weer, dan ga je uiteindelijk bij alles wat er gebeurt, zelf al de lichtpuntjes ontdekken, omdat je er anders naar leert kijken. Een mooie bemoediging om deze nieuwe week mee te beginnen.

Voor het goede dat U geven wilt
is alles bruikbaar Heer,
en hóé donker ook de toekomst lijkt
U zegent ons steeds weer.
Ik heb geleerd dat ondanks strijd
ja ondanks angst en nood,
Uw goedheid altijd zegeviert
Uw trouw is wondergroot.

Dit is een blogje van 11 jaar geleden dat ik vandaag tegenkwam en waarmee ik een ieder graag wil bemoedigen.

Kruiswoordpuzzels, ik mag ze graag oplossen, ik ben alleen niet zo goed in het maken ervan, haha 🙂 Toch heb ik dit als een voorbeeldje wel geprobeerd. Een kruiswoordpuzzel is zo gemaakt dat je ieder woord, op de een of andere manier, altijd weer kunt verbinden aan een volgend woord. Als je deze puzzel goed bekijkt, dan heb ik hier bovenaan De Schepper gezet. Hij schiep hemel en aarde, Hij schiep de mensen en plaatste hen in het paradijs. Doch door de zondeval kwam er een verwijdering tussen God en mensen. De Here Jezus bracht ons redding, Hij bracht een enorm groot offer, uit liefde voor Zijn Vader en uit liefde voor ons, waardoor wij, uit pure genade, nu opnieuw dat Contact met onze hemelse Vader mogen hebben en straks voor eeuwig bij Hem mogen leven. Allerhande woorden die met elkaar in verbinding staan, allerhande gebeurtenissen die óók samen één verbinding vormen.

Het begin en het einde van deze puzzel en van dit verhaal is hetzelfde, “leven” aan het begin en “leven”aan het einde. Doch daartussenin is een heleboel gebeurd…

God is de Schepper van alle leven, ieder mensenkind is door Hem gemaakt, en hoewel wij hier op aarde het leven geschonken hebben gekregen, is het de bedoeling dat er aan het einde een nog veel mooier en beter leven op ons wacht. Doch in de tijd die we daartussenin doorbrengen, kan er een heleboel gebeuren in ons leven. Soms kun je het gevoel hebben dat er téveel in je leven omgaat, vaak ook is het moeilijk om te begrijpen waarom sommige dingen gebeuren, we zien het nut er niet van in, waarom moeten we door donkere periodes heen? Waarom moet er pijn en verdriet zijn in ons leven? Waarom lijden we soms verliezen….? Ik heb daar geen antwoord op, ikzelf begrijp ook vaak veel dingen niet, maar één ding weet ik wel, en dat is dat de Here God altijd het overzicht behoudt van alles wat er in ons leven gebeurt en dat Hij geen moment zijn oog van ons aflaat. Hij is bij machte te troosten, te bemoedigen, te helpen in iedere situatie. Soms laat Hij dingen toe in ons leven, en hij gebruikt dit dan om ons te vormen, om ons iets te leren wellicht, het helpt mee om ons te laten groeien. We mogen er sterker door worden, het helpt ons om te kunnen meevoelen met anderen. Het is eigenlijk net als met zo’n kruiswoordpuzzel, geen enkele gebeurtenis in ons leven staat op zichzelf, er is altijd een link naar een eerdere of latere gebeurtenis.

Als het goed is, dan kunnen we terugzien in ons leven en zien hoe de Here ons in de moeilijke en donkere momenten heeft geholpen om verder te gaan, zoals dat verhaal over die voetstappen in het zand. Er is een link naar die gebeurtenissen, en door dat in ons hart te bewaren, geeft het ons ook moed voor elke nieuwe dag. Want hoe de dag er ook uit zal zien en wat er ook gebeurt, die wetenschap, dat de Here geen moment Zijn oog van ons aflaat, geeft ons vertrouwen en zal ons helpen. Ook vandaag mogen we weer een nieuw stukje van ons leven beleven, een nieuw stukje van de puzzel van ons leven wordt vandaag ingevuld, het zal een verbinding blijken tussen gisteren en morgen, het zal passen in het gehele plan dat de Here God voor ons leven heeft gemaakt.

Overigens, weet je wat het “kruiswoord” is dat voor ons van de allergrootste waarde is? Dat is wat de Here Jezus zei, toen Hij daar voor jou en voor mij hing, Hij sprak daar “Het is volbracht” en dát woord “volbracht” dát is het mooiste kruiswoord wat je je kunt bedenken, daar is niets aan toe te voegen..!!

De mooiste zin, het mooitste woord,
dat was : Het is volbracht,
niets mooiers is er ooit gehoord
niets beters ooit bedacht.
In de puzzel van mijn leven
staat dát woord juist centraal,
en ’t wordt steeds meer verweven
met de rest van “mijn verhaal”.

Soms maken we fouten, zien dat en voelen dat, en dan tóch proberen we om onder de schuld uit te komen. Een gedééltelijke schuldbekentenis, onder voorbehoud want ja, het kwám uiteindelijk doordat.. en dan komt er een reeks verontschuldigende omstandigheden. “En als hij of zij niet net op dat moment… dan had ik niet… flauwekul natuurlijk. We staan we veel te snel klaar met al onze verhalen over hoe het nou toch zover gekomen is. Maar we vergeten daarbij dat de Here God dat totaal niet nodig heeft, Hij weet en ziet alles, Hij weet precies hoe we tot bepaalde dingen komen. Hij neemt het ons ook niet kwalijk dát we fouten maken, want tenslotte heeft Hij Zijn Zoon naar deze aarde laten gaan om júíst voor die fouten te betalen. Hij neemt het ons echter wél kwalijk als we er een potje van maken, als we onze fouten ontkennen, of als we denken dat we er wel mee wegkomen omdat… vul maar een excuus in.

Als wij op materieel gebied schade veroorzaken bij anderen en niet erkennen dát wij schuld hebben aan die schade, zal de verzekering ook niets uitkeren, pas als we aangeven dat het wél onze schuld was, zal dat allemaal geregeld kunnen worden. Zo werkt het ook bij de Here God, Hij kan pas in ons leven werken wanneer we erkénnen dat we fouten hebben gemaakt.
In ieder mens heeft de Here God een geweten gelegd, en als het goed is geeft dat geweten aan als we iets verkeerd doen. Het is alleen zaak om er eerlijk voor uit te komen. En in dit geval zijn wij het zélf die schade oplopen. Als wij fouten maken, dan zijn wijzélf daarvan de dupe ook al kunnen wij anderen ook snel pijn doen met onze daden of uitspraken, en ook al is het uiteráárd zaak om juist ook tegen hen onze schuld te erkennen en vergeving te vragen. Maar wijzelf zijn de grootste verliezers als we onze schuld niet erkennen. Kijk, de Here Jezus is Degene die voor al onze schuld heeft betaald, en elke keer als wij fouten maken dan mogen we naar Hem toegaan en dan “keert Hij genade uit”. Maar zolang we niet eerlijk zijn, kan Hij niets doen en dat kan toch nooit de bedoeling zijn?

Wanneer ik toch weer fouten maak
dan doet dat mij vaak pijn,
want ik wil graag het goede doen
‘k zou een voorbeeld willen zijn.
Maar als ik met een eerlijk hart
mijn schuld oprecht belijd
en de Here om vergeving vraag,
keert Hij genade uit, altijd!

Ook hier wil ik graag iedereen bedanken voor de lieve verjaardagswensen die ik gisteren mocht ontvangen. Speciaal ook de mensen van Christengroei heel erg bedankt!

——-

Productmerken doen vaak veel moeite en geven vaak veel geld uit om bekendheid te krijgen. Zo zie je bij grote sportevenementen ook altijd grote doeken met bekende namen erop. Want juist die evenementen, die door heel veel mensen bekeken worden, kunnen een stukje naamsbekendheid opleveren. Toch is het niet de naam alléén die ervoor zorgt dat er een positieve roep van zo’n product uitgaat. Het is de kwaliteit van het product en vooral ook de manier waarop zo’n bedrijf met zijn klanten omgaat, de manier waarop de werknémers met de klanten omgaan.

Vroeger had je zo’n programma: “Ook dat nog” dat vond ik altijd schitterend om naar te kijken, en het is wel gebleken dat veel bedrijven pas iets gaan doen voor hun klanten, wanneer zo’n tv programma zich bemoeit om zich voor die klant in te zetten zodat die zijn of haar recht krijgt. En juist ook dóór dit soort programma’s hebben een aantal bedrijven toch wel behoorlijk gezichtsverlies geleden. Bedrijven waarvan de mensen zeggen: nou, dáár wil ik liever geen klant worden…….

Ik las een stukje uit een Psalm van David, Psalm 34:2-4 : Ik wil de Here te allen tijde prijzen, bestendig zij Zijn lof in mijn mond. In de Here beroeme zich mijn ziel; laten de ootmoedigen het horen en zich verheugen. Maak met mij de Here groot, en laat ons tezamen Zijn naam verheffen. Daar zegt David nogal wat, de Here te “allen” tijde prijzen, dus ook als het niet goed gaat, en we weten dat het hem nogal vaak niet zo goed ging. Maar we weten óók, en kunnen dat ook lezen in de bijbel, dat hij inderdáád altijd positief was, altijd de Here groot maakte door wat hij zei en deed. “Bestendig zji Zijn lof in mijn mond” te allen tijde het goede belijden, ervoor zorgen dat de woorden die je spreekt, ook daadwerkelijk Gods goedkeuring kunnen wegdragen. Woorden die blijdschap in het hart van een ander kunnen brengen, zoals er staat “laten de ootmoedigen het horen en zich verheugen“. Hardop uitgesproken woorden. En dan staat er, en dat vond ik zo mooi: “Maak met mij de Here groot en laat ons tezamen Zijn naam verheffen”.

De Here groot maken, Zijn naam verheffen, zorgen voor naamsbekendheid, maar daarnaast óók juist die góéde naam en faam. Zijn naam “verheffen” dus boven alle andere namen laten uitsteken eigenlijk hè? Veel te vaak worden er door ons, christenen, slechts de reclamespandoeken (figuurlijk) gebruikt. Maar als het om de service gaat, om de behandeling van potentiële “klanten”, dan laat het nog weleens iets te wensen over. Mij sprak dit stukje wel aan en ik bedacht me in hoeverre ik een positieve reclame ben voor de naam van de Here God, en in hoeverre ik kan bijdragen aan het grootmaken van de naam van de Here…..? In dit stukje kun je dat duidelijk vinden en ik denk dat we dat, ieder voor zich, ook wel kunnen invullen als het gaat om ons eigen leven… toch?

Je kunt ze niet meer wegdenken tegenwoordig, de mobieltjes. In het begin vond ik het belachelijk dat er mensen door een winkel liepen met zo’n ding tegen hun oor en dan hoorde je: Ja, ik ben nu in de supermarkt… nee, niks bijzonders, zomaar even een paar dingetjes…. oh, dat is wel gezellig ja,… oké, dan kom ik er zo aan, zet de koffie maar vast klaar. Zoiets, een onnozel gesprekje wat nergens over gaat. En dan dacht ik, gebruik zo’n ding voor belangrijke dingen, maar ga er niet zomaar mee lopen te bellen in een winkel notabene. Vandaag de dag loopt iedereen met zo’n ding, óók ik, en als je niet uitkijkt wordt je te pas en te onpas gebeld, waar je ook gaat. Toen er nog geen mobiele telefoons waren, kon je alleen bereikt worden als je thuis was of op je werk, in ieder geval moest je bij een telefoontoestel in de buurt zijn. Je kon niet zomaar overal bellen of gebeld worden.

Voor mij werkte “het geloof” vroeger óók met dat principe. Het contact met de Here God, had je alleen op zondag, in de kerk of de samenkomst. Daar bad men samen en je hoorde verhalen en lessen uit de bijbel, best interessant, maar alleen voor de zondag. En echt persóónlijk contact met de Here had ik toen niet. Ik luisterde naar wat er over Hem gezegd werd, ik luisterde naar gebeden van andere mensen, want zélf hardop bidden?? No way!

Nu is dat anders, vroeg in de morgen neem ik mijn tijd om met Hem te praten, dan zitten we “bij elkaar” in mijn speciale hoekje en dan hebben we persoonlijk contact met elkaar. Dán begint de dag en moet ik aan de gang, maar wat zo mooi is, ik heb een “geestelijk mobieltje” ik ben áltijd en óveral te bereiken. Als de Here mij iets wil vertellen of laten zien, dan kan dat, ik ben in staat om Hem te horen, maar ook als ik Hém iets te melden heb of ik heb Zijn hulp nodig, dan kan ik Hem zonder moeite meteen bereiken. Mooi is dat. En het maakt echt niet uit hoor, of je in de auto zit, of je loopt door een winkel, of je bent bij iemand op visite, overal kan de Here met je spreken en je op dingen attent maken, en dat is alleen maar fijn.

Vroeger heb ik geleerd dat het “telefoonnummer” van de Here was: Psalm 50:15 : Roep Mij aan ten dage der benauwdheid, Ik zal u redden en gij zult Mij eren. Dat vind ik op zich wel een mooie tekst, en zéker een ware tekst, alleen vind ik het zo verdrietig dat het alleen maar weer gaat om óns voordeel hier. Zo van, als ik het moeilijk heb, dán zal ik maar eens tot de Here roepen.

Zomaar eens, zónder directe aanleiding, je liefde en je aanbidding neerleggen bij Hem, hóé blij zal Hij dáárvan worden? Laat er geen storing op de lijn komen maar houd hem te allen tijde open. En mócht je nu merken dat je bijv. een hele poos al geen “telefoontje” hebt gehad, dan zou ik zéker eens nagaan of er iets mis is. Oh ja, je gratis “beltegoed” raakt nooit op, dus dáár kan het niet aan liggen 🙂

In de bijbel wordt er gesproken over mensen die zich voordoen als dienaren van de Here God, maar het zijn maar schijn-apostelen, bedriegers en dan staat er in II Kor.11:14 : Geen wonder ook! Immers, de satan zelf doet zich voor als een engel des lichts. Het gaat mij uiteraard om dit stukje, dat de satan zich “voordoet” als een engel des lichts. Moeilijk is dit natuurlijk niet voor hem, aangezien hij dat ook daadwerkelijk geweest is, een engel des lichts. Maar nu vertegenwoordigt hij de donkerste duisternis en áls hij dan “speelt” dat hij licht wil brengen, dan is het allemaal nep waarvan wij moeten leren om er doorheen te kijken. Eerst probeert hij je te verleiden met zonde en vervolgens probeert hij je zó diep de put in te drukken dat je zelfs je hoop op vergeving bijna zou laten wegroven.

Het is goed om waakzaam te zijn en op te letten en alle dingen te onderzoeken of ze de Here welgevallig zijn, want het kan er nóg zo op lijken, het kan misschien nóg zo’n kleinigheidje lijken, tóch kan het zonde zijn en daarom verkeerd. Wij zijn kinderen van het licht en er staat in Efeze 5:8-11: Want gij waart vroeger in de duisternis, maar thans zijt gij licht in de Here; wandelt als kinderen des lichts, want de vrucht des lichts bestaat in louter goedheid en gerechtigheid en waarheid, en toetst wat de Here welbehaaglijk is. En neemt geen deel aan de onvruchtbare werken der duisternis, maar ontmaskert ze veeleer. 

Soms zijn er dingen waarvan je gewoon wéét, dit is goed om te doen, evenzo zijn er ook dingen waarvan je zéker weet, nee, dit moet ik niet doen. Daar is geen probleem … tenminste, dat zou geen probleem hóéven te zijn als we gehoorzaam zijn. Het probleem zijn de twijfelgevallen, mag het wel, mag het niet, is het wel goed of niet… ? In zulke gevallen zou ik zeggen, praat er eerst eens over met de Here God, en wees vooral geduldig, neem de tijd om eráchter te komen wat Gods wil is.

Efeze 5:17: Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil des Heren is. 

’t Lijkt een beetje op het werk van een kenner van schilderijen van oude meesters. Deze mensen léren om het echte van het onechte te kunnen onderscheiden, daarvoor moeten ze uit boeken het werk van de meesters leren kennen en hérkennen door zich te verdiepen in de persoon, in zijn gevoel en zijn specifieke eigenschappen. En als ze dan later een werk van zo’n meester in handen krijgen, dan kunnen ze zien of het geen nep is. Wij mogen het werk van onze Meester leren kennen uit “Hét Boek” de bijbel, maar in tegenstelling tot de “oude meesters” is onze Meester niet dood, maar zeer levend en kunnen we behalve uit de bijbel, óók persoonlijk deze Meester leren kennen. En het leuke is, hoe langer je Hem kent, hoe meer je gaat ontdekken van de veelkleurigheid, de veelzijdigheid van deze Meester. En door ondervinding leren wij ook steeds beter het onderscheid tussen het echte en het onechte. De duivel probeert het werk van “Dé Meester” wel te vervalsen, maar uiteindelijk is tóch de échte hand en de échte stem van de Meester door ons te herkennen. En dan kan het heus nog weleens gebeuren dat we daar fouten in maken,  laten we ons dan niet laten ontmoedigen, maar vasthouden dat wanneer we oprecht berouw hebben, we tóch weer een nieuw begin mogen maken.

Het is trouwens ook heerlijk om te bedenken dat ook wij stuk voor stuk door de Meester zelf zijn gevormd en gemaakt in het verborgene van de moederschoot. Stuk voor stuk zijn we kunstwerken, is dat niet mooi? Als je daarover nadenkt dan word je daar blij van, misschien wel goed om er heel veel over na te denken en er elke dag opnieuw ons hart mee te vullen en te verblijden.

Nu het door het ingaan van de zomertijd ’s avonds alweer wat langer licht blijft, is het best gezellig om met Simon nog even een rondje te doen zo vlak voordat de schemering invalt. Gisteravond ging ik na het eten lekker met hem wandelen, de temperatuur was nog prima, het was nog lekker licht, het rook al heerlijk naar voorjaar en al met al was het een prima wandelingetje.

Wat mij altijd opvalt zodra het een beetje lekker weer wordt, is dat iedereen ineens zin schijnt te krijgen in tuinieren. Ik had het vanuit mijn tuintje ’s middags al gehoord hoe er rondom gemaaid en gesnoeid werd en toen ik ’s avonds zo langs de tuinen liep zag ik overal nog bedrijvigheid en mooie tuinen. Ik vind het gezellig om zo die tuintjes eens te bekijken, sommige tuinen zijn echt schitterend, keurig gemaaid, de buxusboompjes zo mooi uniform geschoren, keurige plantenborders, geen onkruidjes te bekennen, hier en daar nog een gezellig boompje, echt helemaal af. En tegen het huis de stille getuigen van het harde werken, vuilniszakken vol tuinafval klaar om weggebracht te worden.

Die keurige tuinen brachten mijn gedachten ergens anders, maar eerst een vraag:

Als je nou eens om je heen kijkt in deze wereld, heb je dan het idee dat de Here Jezus spoedig terug zal komen? Ben je eigenlijk blij áls Hij terugkomt? Ben je er klaar voor als Hij komt?

Natuurlijk weten we niet de dag noch het uur wanneer de Here Jezus terugkomt, dat kun je in de bijbel lezen, maar aan de dingen die vandaag de dag gebeuren, kunnen we toch wel zien dat het niet erg lang meer zal duren hè? En als je daar nou eens bij stilstaat, als ik daar zo hier en nu eens over nadenk, dan wéét ik niet of ik écht helemaal gereed zou zijn als de Here Jezus bijv. vandaag terug zou komen. Als ik er  aan denk dat er nog zoveel mensen zijn van wie ik niet echt weet of ze ooit een keuze hebben gemaakt voor God. Of als ik mensen zie die zoekende zijn maar het eigenlijk nergens goed kunnen vinden, dan zou ik hen het evangelie van Jezus Christus moeten aanbieden. Als ik eraan denk dat er in onze familie nog mensen zijn die absoluut niets met de dingen van God te maken willen hebben, dan zou je de kans nog moeten grijpen om ze echt in alle ernst met hun neus op de feiten te drukken.

Als we zouden weten dat de Here Jezus donderdag a.s. om 13.00 uur terug zou komen, wat zouden we dan nog doen? Zouden we ons nog bekommeren om ons werk? Zouden we nog snel even het gras maaien? Zouden we nog wat boodschapjes in huis halen? Zouden we wellicht de ramen gaan zemen en de badkamer een goede beurt geven? Nee?? tuurlijk niet, dat soort dingen is dan absoluut niet belangrijk meer, veel belangrijker is het om jezelf te onderzoeken en te zien of je klaar bent om mee te gaan. Dán zouden we wel durven om tegen buren en kennissen en familie te vertellen dat er nog slechts enkele dagen over zijn om een keuze voor God te maken. We zouden waarschijnlijk ieder klein smetje, ieder piepklein leugentje, ieder minizondetje uit ons leven weg willen doen, om maar zo schoon mogelijk te zijn. De grote fouten zijn dan natuurlijk allang weg, want daar beginnen we uiteraard het eerste mee. Ik denk niet dat we nog één onwaarheid over onze lippen zouden krijgen. Waarschijnlijk zouden we ook ieder mens die we tegenkomen, met respect en liefde behandelen, we zouden anderen behulpzaam zijn, we zouden ons alleen nog maar van onze beste kant laten zien. Er zou geen tijd verspild worden aan onenigheid, geld zou al helemaal niet belangrijk meer zijn, we zouden van de ene op de andere minuut een totaal ander leven hebben. We zouden onze laatste dagen, onze laatste uren tót en met benutten, de tijd op een juiste manier uitnutten, ervoor zorgen dat ons leven er, net als die mooie tuintjes, onberispelijk uitzag, alles schoon, netjes…pfff, gelukkig kómt Hij niet donderdag om 13.00 terug… toch…?   

Daarom, weest ook gij bereid, want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen. Matth.24:44.

Ooit weleens een stratenmaker gezien die vanuit het bouwkeetje een straatje kon leggen? Een schema op zijn knieën en dan almaar zeggen: ja hoor, ik weet precíés hoe ik de tegels moet leggen om er een mooi straatje van te krijgen. Maar ondertussen komt hij geen centimeter van zijn stoel, denk je dat er ’s avonds een mooi straatje ligt? Of een kok dan, hij werkt in een hotel in een prachtige keuken, hij heeft een hele koelkast vol met de lekkerste ingrediënten, een prachtig kookboek, vol met de heerlijkste recepten en het water loopt hem al in de mond door er alleen maar naar te kijken. Hij zegt desgevraagd: zie, wanneer ik precies de hoeveelheden en aanwijzingen van het kookboek aanhoud, dan weet ik zéker dat er een heerlijk gerecht ontstaat. De gasten hebben honger maar de kok verroert zich niet en blijft aan de keukentafel zitten. Of de vrachtwagenchauffeur, ’s morgens stapt hij zijn cabine in en stippelt de route uit die hij wil rijden. Aan zijn bijrijder legt hij uit hoeveel kilometer ze moeten rijden en langs welke wegen ze te gaan hebben, maar hij zorgt er nooit voor dat er brandstof in zijn tank zit, waardoor de wagen niet start en ze geen meter vooruit komen.

Misschien zou het dan anders moeten? Ja, ik denk het wel, de stratenmaker moet vanuit zijn bouwkeet bellen naar zijn baas en hem vragen meteen naar het nog te leggen straatje te komen. Wanneer de baas er dan eenmaal is kan hij zo vanuit de keet het schema laten zien en de baas vertellen hoe hij het graag gehad had. Dan kan de baas het werk doen en ervoor zorgen dat er een mooi straatje komt te liggen. Top!!

De kok vindt dat hij het meest gebaat is wanneer zijn baas, de hoteleigenaar, een paar knechtjes stuurt die dan voor hem de gerechten volgens het boek kunnen maken zodat hijzelf er lekker van kan eten, inplaats van zelf zijn plaats achter het fornuis in te nemen en voor de gásten te koken.

De vrachtwagenchauffeur is er natuurlijk om te zorgen dat de wagen langs de juiste route op de juiste plaats van bestemming komt, maar ja, als je dan in zo’n cabine zit heb je er niets aan wanneer de wagen stilstaat en je niet vooruit komt. Daarom vraagt de chauffeur elke dag aan zijn baas of hij toch maar eens even achter de wagen wil gaan duwen zodat hij vooruit komt en de chauffeur zijn stuurmanskunsten kan vertonen en dát kan doen waarvan hij vindt dat hij er goed in is.

Vreemd??? welnee, het is heel erg herkenbaar? toch…?

De moraal van dit verhaal? Die laat ik vandaag helemaal over aan de lezer, die mag je zelf invullen.

Ik vind het zo vermoeiend
om steeds maar weer te merken
dat ik dag aan dag
aan mezelf moet werken.
Het doel heb ik in ’t zicht,
het plan kan ik wel dromen,
en God moet dan maar zorgen
dat ik er zal komen…toch?

Broken Hearted Me (Youtube)

Bovenstaand nummer hoorde ik laatst toen ik ergens in een winkel liep, eigenlijk al een hele poos geleden. Het sprak me aan en ik heb de titel even snel opgeslagen in mijn telefoon (handig hè, die telefoons van tegenwoordig?) Gisteravond wilde ik er even wat tijden en andere gegevens inzetten voor vandaag, omdat ik vandaag een dagje ga “treinen”, en dan is het handig als je weet waar en wanneer een trein vertrekt en waar je moet overstappen en wanneer en op welk perron je aankomt want ik wordt op de stations afgehaald, luxe hè? Ik voel me ook bevoorrecht! Maar ik dwaal af, toen ik die gegevens er dus in wilde zetten kwam ik die notitie met de titel van dit lied tegen en dat heb ik er toen even bijgezocht.  Opnieuw raakte het lied me en ik dacht eraan hoeveel mensen een gebroken hart hebben door pijn die hen is aangedaan, door een geliefde die ze moeten missen, door een scheiding, er kunnen heel veel oorzaken voor zijn en menselijk gezien kun je dan in zó’n groot gat vallen dat je het idee hebt er nooit meer uit te kunnen klimmen. Maar dan wil ik hier toch een stukje troost en bemoediging aanreiken met het volgende:

Heel af en toe doe ik ook nog weleens iets anders dan liederen en gedichten maken of stukjes schrijven, heel af en toe schilder ik weleens. Zo zou ik een poos geleden ergens spreken en dan vind ik het altijd fijn om de dingen te verduidelijken met voorbeelden. Dan neem ik vaak attributen mee, en nu had ik voor deze gelegenheid een schilderij gemaakt. Het beeldt een tekst uit de psalmen uit. Te weten Psalm 147:3 : Hij geneest de verbrokenen van hart en verbindt hun wonden.

Ik heb er weleens iets over geschreven, maar nu, met het schilderij erbij wil ik er nog graag een keertje iets over zeggen, omdat het dan toch wat tastbaarder wordt.

waarom geneest God het hart en verbindt de wonden? Waarom geneest Hij die wonden dan ook niet meteen? Dit was echt een vraag die mij bezighield.

Als je dit woord betrekt op het lichamelijke, dan is het zo dat het hart ervoor dient om het bloed in het lichaam rond te pompen. Wanneer dat hart dus “gebroken” zou zijn, “kapot” zeg maar, dan kan het zijn functie niet uitoefenen, geen bloed rondpompen, en dan gaat het lichaam dood. Geestelijk gezien vind ik dat een mooi beeld, God weet hoe belangrijk het hart van de mens is, kijk bijv. maar wat daarover in de Spreuken gezegd wordt: Spreuken 4:23: Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens. Nu geeft de bijbel dus aan dat God een kapot hart, een hart dat niet meer werkt, heel maakt, in orde maakt, ervoor zorgt dat het zijn functie weer kan uitoefenen. Het bloed (van de Here Jezus) rondpompen in ons leven opdat we niet dood gaan maar leven!  Maar nu die wonden nog hè?

Weet je, heel veel mensen hebben in hun leven verwondingen opgedaan. Verwondingen die allerlei oorzaken kunnen hebben. Maar als je op dit punt ook eerst eens kijkt naar hoe dat lichamelijk gaat, dan is het zo dat wonden altijd pijn doen. Een pijn die verzacht kan worden wanneer we hem verbinden zodat niemand er meer direct aan kan raken, en zodat het lichaam de tijd krijgt om vanbinnenuit te helen. Maar het is júíst dat rondpompende bloed, dat “leven” in ons, dat ervoor zorgt dat zo’n wond gaat genezen, en de pijn is een teken dat er leven in ons is. Doch iedere verwonding heeft zijn tijd nodig óm te helen. Sommige wonden zijn zo diep dat ze echt een hele poos met rust gelaten moeten worden willen ze volledig kunnen herstellen. En dan zijn er ook nog de littekens.

Geschilderd naar aanleiding van Psalm 147:3.

God wil ons duidelijk maken dat Hij in ons leven wil ingrijpen. Wanneer we zó kapot zijn gegaan of gemaakt door mensen of omstandigheden, wil Hij komen en ons hart
aanraken en helen. En daarnaast wil Hij iedere wond met liefdevolle handen verbinden, hem afschermen van de buitenwereld zodat zo’n wond, wanneer hij misschien nog eens geraakt wordt, niet meer opnieuw opengehaald kan worden. Hij wil die “bron van leven” in ons herstellen, zodat die vanbinnenuit onze wonden kan helen. En het feit dát er staat dat God ze verbindt en niet meteen heelt, geeft al aan dat we daar de tijd ook voor mógen nemen, dat dat zelfs de bedoeling is. We hebben soms, als christen zijnde, het idee dat het niet hoort dat we een poos verdrietig zijn of dat het niet goed is als we ook weleens wat meer tijd nodig hebben om over bepaalde dingen heen te komen, maar niets is minder waar. Het is alleen wél zo dat we de Here God ook de mogelijkheid en de ruimte moeten geven om Zijn helend en vertroostend werk in ons leven te doen.  Wij mogen onze verwondingen in Gods handen leggen en ze door Hem laten verbinden, we mogen onszelf volkomen aan Hem toevertrouwen, Hij is onze grote én wijze Heelmeester.