Ik zie hem daar weer zitten
hij speelt er zijn muziek,
op een krukje bij de ingang
knikt hij naar zijn publiek.

De mensen lopen zwijgend
en snel aan hem voorbij,
een enkeling die geeft hem wat
en dan bedankt hij blij.

Ik zie wat muntjes liggen
op de hoes van zijn gitaar,
hij zingt een onverstaanbaar lied,
zijn instrument dat mist een snaar.

Hij hoeft daar niet te zitten
daar kiest hij zelf toch voor?
Iedereen kan bijstand krijgen
hij krijgt van mij niets hoor…..!

Zo klinkt dan vaak het oordeel
en daarmee is het uit,
geen tweede blik wordt hem gegund
gauw weg bij dat geluid.

Wie kent ’t verhaal van deze man,
wie heeft het ooit gehoord?
wat hij aan niemand heeft gezegd
wordt in zijn ogen stil verwoord.

Voorbijgegaan, voorbijgezien,
alsof hij niet bestaat,
maar Jezus heeft zijn roep gehoord
en Hij is het die nu praat:

“Geef deze man Mijn hart, Mijn troost,
ga hem niet zo voorbij,
geef hem een stukje liefde,
ja geef hem een stukje…. “Mij”.