Een poppetje, afzichtelijk, heel oud en half vergaan
met uitgekauwde oren, slechts één been om op te staan,
zó vaak geknuffeld, dat’ie nu kapot is, vies en zwart,
maar mijn meisje heeft dat popje lief, met heel haar kleine hart.

Het maakt niet uit, al is dat popje vies en kapot,
zij heeft het lief, en is dat óók niet zo bij God?
Je mag bij Hem komen, precies zoals je bent,
Hij heeft je lief, terwijl Hij alles van je kent.
En lijkt de buitenkant wel aardig, is ’t vanbinnen vaak zo zwart,
juist dán heeft Hij je lief, uit het diepste van Zijn hart.

Wij mensen zien elkander vaak alleen van buitenaf,
we zien elkanders fouten en bedenken vast een straf
en als er dan iets misgaat, hebben wij echt geen geduld,
we wijzen met de vinger en we zeggen “eigen schuld”.

Bij ieder kind van God is soms iets mis, of gaat iets fout,
daarom juist is het heerlijk dat Hij zóveel van ons houdt.
Ik zie mijn eigen fouten, als ik anderen bekijk
want als het erop aankomt, zijn we toch allemaal gelijk?

Nee, het maakt echt niet uit, al is je leven vies of kapot,
er is er één die van je houdt zoals je bent en dat is God!.